Eind maart overhandigde het Aanjaagteam Langer Zelfstandig Wonen het rapport ‘Van tehuis naar thuis’ dat verslag doet van de voortgang en aanbevelingen van het team. Volgens het team verloopt de samenwerking tussen gemeenten en ‘uitvoerende’ partijen als woningcorporaties, zorgaanbieders en marktpartijen steeds beter.

De informatievoorziening vanuit de gemeente wordt langzaamaan beter en er ontstaan bij zogenoemde koplopers mooie resultaten. Er is bijvoorbeeld een speciale wethouder voor wonen en zorg en er ligt een uitvoeringsagenda. Het vastgoedvraagstuk blijft nadrukkelijk aanwezig, het team ziet hier echter kansen voor marktpartijen en samenwerkende woon- en zorgorganisaties. Ook ontstaan er mooie burgerinitiatieven. Om deze ontwikkelingen te ondersteunen is een woon- en zorgvisie op de langere termijn nodig. Een positief verhaal met duidelijke aanbevelingen.

Verpleegkundige, auteur en dichter Theo Bakker ziet dit echter anders. Naar zijn mening staan in de zorg vooral procedures centraal. In een uitgebreide reactie doet hij een oproep om toch ook de zorgvrager zelf niet te vergeten. Dagelijks ervaart hij in zijn werk hoe moeilijk het is om de juiste hulp te organiseren voor ouderen die dat nodig hebben. Men loopt tegen een administratief circus aan, waarna er nog een geschikte plaats gevonden moet worden.

Het evenwicht bij voornamelijk hoogbejaarden is wankel. Een klein incident kan een oudere ineens enorm afhankelijk maken. Volgens Bakker is de besparing van een half miljard waar het Aanjaagteam naar refereert, helemaal geen besparing, maar wordt de rekening ergens anders neergelegd: bij de ouderen zelf, de mantelzorgers en de eerstelijns zorgaanbieders.